Karlmenn - hvernig á að koma fram við konur

Þetta er skrifað til karlmanna sem gleyma stundum hvað það er mikilvægt að rækta ástina við konu sína.

Ekki gleyma ...

... að hún er jafningi þinn frammi fyrir Guði og mönnum.
... að hún sama rétt og þú í öllum málum.
... að hlusta á hana.
... að virða hennar sjónarmið.
... að skilja hana.
... að skilja þarfir hennar.
... að hrósa henni.
... að elska hana.

Konan er ekki brothætt ker sem þarf að vernda, hún er kóróna lífs þíns og ber að virða hana sem fjársjóð sem á ávalt að bæta í, gefðu henni annarslagið hluta af sjálfum þér, opna þú þig fyrir henni og mun hún mun opna faðm sinn fyrir þér.

Konan er ekki eign þín eða verðlaunagripur, það er hún sjálf sem kýs að vera með þér, gleymdu því ekki. Útlit er ekki allt, útlit er rós sem fölnar, horfðu ekki bara á það eins og aðrir karlmenn. Það er andi hennar og sál sem eilíf, þegar þú sérð það þá þarftu enga aðra, enda er það sál hennar og andi sem yfirvinna ást þína, ekki útlitið.

Að lokum, elskaðu konu þína eins og sjálfan þig. 

 

Konan mín er komin með blog ! :)

Yndisleg eiginkona mín er loksins farin að blogga. Hún kallar sig bænamær og er hún komin í blogvinalistann minn. Smellið hér til þess að fara inná blogið hennar !

Brotvélar, stórhættuleg kúbein og framtennur

Ég ákvað að verða við áskorun Kalla vinar míns að segja frá framtanna missinnum og brotvélasöguna.

Þetta eru svo sem ekki merkilegar sögur, but here goes:

Brotvélin:

Þetta var í byggingarvinnu þegar ég bjó á Akureyri, ég var tiltörlega ungur og nýkominn úr myndlistarnámi, þá var ég ekki mikill vexti og hálf renglulegur. Samt tókst mér að ná mér starf sem vinnukarl í byggingarvinnu, þar einmitt kynntist ég Kalla, besta vin minn á Akureyri. Ég held að Kalli hafi séð aumur á mér þegar hann sá hversu ráðvilltur ég var, hann hélt sem betur fer í hendina á mér í gengum þessa lífsreynslu. En einn daginn þegar við vorum að múrbrjóta húsið sem var verið að byggja lagði ég frá mér brotvélina í stutta stund til þess að kasta mæðunni. Eftir nokkrar mín. fór ég horfa í kringum mig eins og ég hefði týnt einhverju mikilvægu, þá kom Kalli til mín og spurði hvers ég leitaði. "Brotvélinni", sagði ég. "Hún er við tærnar á þér!" Sagði Kalli. Kalli hefur ennþá ekki jafnað sig á þessum aulahátt mínum og stríðir mér ennþá á þessu í dag, þótt frekar ómerkilegt sé. En hann segir að þetta tilvik hafi lýst hvað best persónuleika mínum hvað best, og það versta er að ég er sammála honum. Ég get verið óttalegur prófessor.

Framtennurnar:

Áfram liðu vikurnar í þessari byggingarvinnu, þetta gekk ágætlega og mér tókst meira að segja að byggja upp vöðva í þessu starfi. Ég gat að minnsta kosti ekki lengur málað ljósastaura að innan eins og ég gat áður. En einn morgunin var ég beygja mig undir spýtu sem var búið að negla fyrir hurð á einu húsinu á byggingarsvæðinu. Ég var ekki búinn að reisa mig við þá sá ég kúbein koma á móti mér. Kúbeinninn sló úr mér báðar framtennurnar úr efri góm. Málið var að það var náungi sem sneri baki í hurðinna og sveiflaði honum óvart í andlit mitt þegar ég kom inn. Ég fór beint til tannlæknis sem gerði að tönnum mínum og saumaði saman á mér sárið sem ég fékk undir neðri vörina. Ég er ennþá með ör, en hún sést ekki nema ég sé með 2 daga skegg. *Andvarp* Þetta var nú ekki merkilegra en þetta og ég vona að hafi gert þessum sögum góð skil. Ég veit og treysti að Kalli kemur með sínar athugasemdir.

Að verða elliært gamalmenni ...

Úfff .... ég er orðinn 31 árs frá og með deginum í dag. Orðinn löggilt krumpudýr sem sé.

Ég vona bara að ég fái kynningar mánuð á Grund þar sem ég er að fara að ná tilætluðum aldri!

Svei mér ...